PERSBERICHT
16-1-2017

TRACES OF PERSONAL PRESENCE
8 februari - 4 maart 2018
 

Tammam Azzam

Rabi Koria                                                                

Pim Palsgraaf                                                                               

Mattia Papp                                                              

De tentoonstelling Traces of personal presence brengt kunstenaars samen die zich uiten op een manier die veel verwantschap heeft met archeologie. Ze maken zichtbaar wat tot op heden niet direct zichtbaar was. De deelnemende kunstenaars zijn zich bewust van het gegeven dat alles wat gemaakt en gevonden wordt, de kracht heeft ons perspectief op het heden en de toekomst te veranderen. Onze groeiende en gedeelde interesses in de verscheidenheid aan culturele erfenissen- mede ontstaan door migratie en conflicten - hebben onze huidige samenleving in sterke mate gevormd.

In de tentoonstelling zien we sporen van levensverhalen samenkomen met de geschiedenis van onze westerse samenleving. De kunstenaars doen onderzoek naar onderliggende lagen van de sociale, maatschappelijke en politieke werkelijkheid. Zij leggen het verborgene bloot en dringen door in andere tijden. Zo maken zij net als archeologen het onzichtbare zichtbaar. De expositie is samengesteld vanuit ieders persoonlijke verhaal; de culturele identiteit en eigen vorming zijn dan ook duidelijk zichtbaar in de beeldtaal van de kunstenaars. Hun opzet is het niet om met hun kunst de wereld te veranderen. Zij willen enkel dat wij als kijker in staat zijn om door middel van hun werken de daarin vervatte symboliek en geschiedenis te ervaren.

Tammam Azzam, (Damascus, 1980)
 Tammam werkt met digitale technieken, collages en schilderkunst. Zijn werken bestaan uit materiële interacties tussen oppervlak en vorm. Het conflict in zijn thuisland is voor Azzam het verhaal dat verteld moet worden. Hij realiseert zich dat hij de kracht heeft om door middel van zijn kunst ons perspectief op het heden en de toekomst van zijn land te veranderen. Daarom blijft Tammam zoeken naar een universeel klankbord voor dit conflict; zijn monumentale schilderijen en collages tonen ons duidelijk de omvang van de verwoestingen in Syrië. Werken van Tammam Azzam werden wereldwijd geëxposeerd, o.a. bij Framer Framed, Amsterdam, tijdens de Vancouver Biënnale en het Busan Museum of Art te Seoul. Zijn werk bevindt zich daarnaast in belangrijke collecties zoals die van het Stadsmuseum van Odenburg, Oldenburg, the For-Site Foundation San Francisco, en de Columbia Universiteit New York. Tammam Azzam is opgenomen in de LXRY List 2018, een wereldwijde lijst met 26 veelbelovende kunstenaars, en staat daarin op de negende plaats.

Rabi Koria (Kamishili, 1988)
In het werk van Koria komen de Westerse en Oosterse culturen samen, zowel in beeldtaal als in techniek. Zijn schilderijen, veelal gemaakt op tegels, refereren aan de mozaïeken uit het Midden-Oosten. De daarin aanwezige decoratieve, zich herhalende patronen worden door Koria sterk vereenvoudigd en in een abstracte beeldtaal weergegeven. In die weergave zijn indirect uitspraken te lezen over de conflicten in het Midden-Oosten. Rabi Koria studeerde af aan de HKU in 2015 en won in hetzelfde jaar de Koninklijke Prijs voor Vrije Schilderkunst.

Pim Palsgraaf (Gouda,1979)
Pim Palsgraaf reageert op architectuur en ruimte en kijkt daarbij naar de ontwikkeling van de natuur. Je ziet zijn fascinatie voor het verval in zijn ingenieuze sculpturen. Daarin transformeert hij het materiaal om zo de tegenstelling tussen onze cultuur en de natuur te tonen. Zijn sculpturen woekeren als een soort stedelijk structuren voort; zoals de natuur vrij spel heeft mits ze de ruimte krijgt. Palsgraaf toont ons het verschil: in de natuur bestaat er in principe een balans, mits de cyclus niet wordt verstoord of onderbroken. De mens echter laat onherstelbare sporen achter. Pim is een van de initiatiefnemers van IPIHA, een collectief van kunstenaars die site-specific installaties maken. Hij exposeerde zijn werk onder meer in TENT Rotterdam en de Kunsthal.

Mattia Papp (Florance, 1993)
Mattia Papp is opgegroeid in Florence tussen een familie van schilders en beeldhouwers. De interesse voor iconografie en de schoonheid van traditie, de late gotiek, renaissance en barok vinden we vandaag de dag dan ook terug in zijn werk. Mattia zoekt naar een verbinding tussen de klassieke technieken uit zijn geliefde Italië en de hedendaagse kunst in Nederland, waar het eigen erfgoed soms vergeten lijkt. In de tentoonstelling zien we daar de vertaling van. Papp heeft een exacte replica gemaakt van een stuk muur van de Santo Spirito, een basiliek in Florence, Italië. Daarmee abstraheert hij een stuk geschiedenis, waaraan hij zijn culturele rijkdom ontleent. Mattia Papp is afgestudeerd aan de KABK, waarna hij in 2017 de Jan Roëde Prijs won en genomineerd werd voor de Piket prijs in hetzelfde jaar.

twelve twelve is een jonge hedendaagse galerie in Den Haag, met twaalf tentoonstellingen per jaar. De exposities bevinden zich op het snijvlak van hedendaagse kunst, visuele cultuur en politiek. 

 -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Noot aan de redactie/ niet voor publicatie:
Extra hoge resolutiebeelden kunt u op vragen bij:
Etienne Boileau: Mob. 06-10901244 / boileau@communart.nl of
bij Silvia Bakker/ twelve twelve gallery: 06- 38 020 338

twelve twelve |  Prinsestraat 53 | 2513 CB Den Haag | www.twelvetwelve.gallery |

| info@twelvetwelve.gallery | open  woe  t/m zat 11 - 6 Pm,  zo 12 - 5 pm |