GALERIE ROGER KATWIJK

PERSBERICHT

De fotografische werken van Tessa Verder weerspiegelen de huidige tijdgeest, met zijn sterke verlangen naar de natuur als tegenwicht voor onze steeds sterkere afhankelijkheid van technologie. Dat achterliggende verlangen geeft zij weer in romantische, samengestelde landschappen welke zijn gebaseerd op een mix van foto’s die zij tijdens haar reizen maakt, en gefotografeerde uitsneden van bestaande schilderijen. Beide beeldelementen voegt zij met behulp van de computer zodanig samen dat een geheel nieuw landschap ontstaat. De kijker wordt een ‘mogelijk’ landschap voorgespiegeld dat wringt en daardoor vragen oproept: Op welke landschappen is dit digitale fotowerk gebaseerd, en welk deel van de foto is bestaande natuur en welk deel artificieel? 

‘t tijdeloze land
‘De term tijdeloos wijst volgens Verder op een land of (oer)landschap dat van alle tijden is. Dat slaat zeker op een paar oudere werken uit The day the world whispered: een serie arcadische landschappen waarmee zij in 2009 begon en die nog niet ten einde is. Zo is er een kaal sneeuwlandschap met daarin twee in de ruimte geplaatste bomen, en een vreemd, nogal steenachtig landschap met tussendoor een aangeplant bos. Daarnaast zijn er werken te zien uit Verder’s recente serie Blaue Blume, die gebaseerd is op de Duitse Romantiek. Onderwerp is de Sehnsucht van het reizen, het verlangen naar het onbekende. Er figureren ook mensen in, weliswaar heel klein, maar ze geven een goed beeld van de verhoudingen binnen het landschap en tonen de nietigheid van de mens. Blaue Blume 3 - een indrukwekkende rotsformatie, gefotografeerd als ware het een portret - heeft de bijzondere eigenschap dat het weliswaar een fotografisch werk is, maar meteen doet denken aan een schilderij. En dan is er nog een fraai strandgezicht dat duidelijk verwant is aan het werk van de Haagse School. De Blaue- Blume- serie gaat vooral over de ervaring van het reizen. Reizen is daarbij een metafoor voor de menselijke zoektocht naar ‘die blaue Blume’. ‘Die Suche nach der blauen Blume’ stond in de Duitse Romantiek symbool voor het verlangen naar een oertoestand, de zoektocht naar een bezielde horizon. Een zoektocht die nooit eindigt, want er zal altijd een onvervuld verlangen blijven.